Een nog dieper begrip ontvangen van wat de ware natuur van de mens inhoudt. Het lijkt soms zo’n loze term, althans voor sommigen is dat waarschijnlijk zo. De natuur is buiten en ik ben binnen. En soms ga ik naar buiten en dan ben ik in de natuur. Zoiets.
Je ware natuur wordt in sommige gevallen gebruikt als metafoor en in andere gevallen zit er een diepere betekenis aan vast. Voor mij is het een innerlijk onderzoek waard om uit te vinden wat de ware natuur voor mij betekend.
Gisterenavond ontving ik een voor mij waardevolle boodschap. En die deel ik graag.
“Je ware natuur. Het wordt ingevuld op een wijze die tekenend is voor de illusie van afscheiding waarmee jullie als mensen jezelf constant pijnigen. Jullie zien de mensen en jullie zien de natuur. Als twee entiteiten die los staan van elkaar. Erkenning voor wat mens en natuur voor elkaar kunnen betekenen is er zeker voor een deel.
En wat er door de mens wordt aangericht op deze aarde wordt ook steeds meer erkend, zelfs de eigen verantwoordelijkheid erin is groeiende. Mensen pakken steeds meer taken op om beter zorg te dragen voor de natuur, het milieu en het klimaat. Allemaal termen die alles te maken hebben met de natuur buiten je en niets met je innerlijk. Of zo denkt de menselijke collectieve geest grotendeels. Jullie hebben geleerd om alles voor de ander te doen, en jezelf buiten beschouwing te laten.
Dat houdt een afgescheiden wereld in de hand. Iedereen is op Aarde met elkaar en voor elkaar. Iedereen leeft in één groot verenigt veld. Een gigantisch web van invloeden waar de mensen in rondwandelen en hun leven leiden.
De boodschap echter die mag gaan indalen, waar de mensen steeds meer ontvankelijker voor aan het worden zijn is echter van een andere strekking. Een strekking die veel verder gaat. Je bent namelijk in zeer letterlijke zin de natuur.
Je bezit als mens de capaciteiten om jezelf met alles om je heen, de natuur dus, te verbinden waardoor als het ware de takken van de bomen ook van jou zijn en de vogels in de lucht jouw taal spreken. Elke waarneming die je in je leven doet is van jou. Alles wat je meemaakt, maakt deel uit van wie jij bent. Elke vorm van weerstand die de natuur afgeeft is een weerstand die ook een doorstroom heeft naar de mensen. Het is de zelfde weerstand.
De donkere nacht is van jou, de zon is in jouw lichaam, de regen spoelt door jouw systeem heen en kan je schoonspoelen van donkere gedachtes. Wat je ziet aan natuur is jouw natuur. Wat er gemanipuleerd en vernietigt wordt in de natuur gebeurd in jou ook. Deze bewustwording is de enige manier om daadwerkelijk de planeet met al haar bewoners te helen van al het intense leed. Niet alleen de verantwoordelijkheid nemen over je rol in de vernietiging, maar ook het gevoel omarmen dat je verbonden bent met de aarde. Daar mag een diepe betekenis aan gegeven worden. En dat zal in eerste instantie zorgen voor veel verdriet en boosheid. Want het is de mens zelf die zoveel pijn te verduren heeft. Het is de energetische verstrengeling waar men zich van bewust wordt waardoor pijn blootgelegd wordt…
Maar dit is hoe kinderen gaan leren om goed voor de planeet te zorgen. Doordat ze zich blijven herinneren dat alles EEN is. Dit is hoe alles weer helen kan. Wanneer de kinderen van de nieuwe tijd de afgescheidenheid kunnen waarnemen als zijnde een illusie en de verbinding met de/hun natuur kunnen omarmen dan zal de aarde en haar bewoners gaan helen van alle onrust.Kinderen zullen in het onderwijs en thuis dan ook steeds meer vanuit hun innerlijke connectie met de bron het leven leren integreren. De grote mensen kunnen dat waarnemen en het via de kinderen ook integreren. Kinderen hebben hierin altijd een voorsprong en zijn als het ware leraren voor de grote mensen in dit opzicht.Er zijn volwassenen nodig die deze kinderen gaan begeleiden.
Die deze waarneming in zichzelf al hebben kunnen openen. Mensen die weten dat het niet gaat om braaf glas naar de glasbak brengen en ecozeep kopen, maar die weten en voelen dat het gras in de tuin ook leeft en meeleeft met wie zij zelf zijn. Dat de paardebloemen in het veld er staan met een reden. En dat je kunt intunen op die bloemen en ze kunt vragen waarom ze hier zijn en of je er eentje mag plukken. (mag meestal) Een echte relatie aangaan met je eigen natuur. En aanvaarden dat deze niet anders is dan de natuur om je heen.
Dat de stress van een varken direct energetisch verbonden is met de karbonade op je bord. Dat je de stress van het varken een magnetische werking heeft op jouw stress. Je bent verbonden met hetgeen je eet, op een diep level. Je verbondenheid met alles wat leeft is van zo’n diepgaande aard, dat kunnen de meesten nauwelijks bevatten. Maar in deze diepgang ontmoet je ook de grote potentie tot zelfheling. En aangezien zelfheling dan dus hetzelfde is als heling van de aarde is dat van immens grote en invloedrijke schaal.
Je hebt als mens dus per definitie een invloed die van onschatbare waarde is. Jij kunt in potentie alle pijn overbruggen door nu te gaan waarnemen en te voelen waar de pijn in de wereld zit en deze volledig in jezelf te gaan herkennen. Jouw liefde, jouw acceptatie, je erkenning en je omarming van al het leven wat je ervaart leid naar heling. Dus luister naar de wind. Ga erin staan, het is er voor jou. Ruik de zee, het zout, de diepte van je eigen oceaan. De weidsheid en wijsheid van de zee die zo groot is dat je niets anders kunt dan je eraan overgeven. Zoek de woorden die de plant in de woonkamer je wil vertellen. Deze woorden gaan ook over jou. Kijk maar en laat binnen komen wat er in je opkomt. Het is heel eenvoudig.
De weg naar heling van de planeet ligt in jou zelf.
De wereld redden doe je door jezelf te redden van binnenuit.
Dan is je connectie met aarde en natuur weer heel
En kan liefde en licht zegevieren
Liefs Anne
No Comments