Wat mij soms opvalt bij jonge ouders is dat er behoorlijk wat druk ligt op het wel of niet doorslapen van babys en jonge kinderen.
Veel stress, twijfel, onzekerheid, schuldgevoel en frustratie proef ik dan.
Eigenlijk is het een wirwar aan emoties waar sommige ouders in verzeild raken. Een kind dat niet doorslaapt, dat verward je. Aan de ene kant wil je je lieve schatje niet alleen huilend achterlaten, daar breekt je hart van…..en aan de andere kant is er een stemmetje dat zegt dat hij/zij echt moet leren doorslapen of alleen slapen.
Er gaat vaak een heel blik aan overtuigingen, innerlijke conflicten en tegenstrijdige gevoelens open. Zowel bij mama als bij papa. Alleen is de inhoud van zo’n blikje bij beide ouders weer anders en dat botst nogal eens. Ookal wil je allebei zo ontzettend graag het goede voor je kind doen.
En niet alleen hebben beide ouders vaak een andere overtuiging van wat “het goede” is, ook kom je tijdens de slapeloze nachten vol overlopende emoties en spanning helemaal niet tot die handelingen die vanuit rust en ruimte “het goede” representeren, zoals jij het zou wensen. Pas later als alles weer gezakt is, kun je nadenken en voelen over wat het is dat dan beter of anders had gekund.
Het is dus belangrijk dat de scherpe puntjes, de grote lading van het (niet) slapenstress momenten afgaan. Zodat je in staat bent om vanuit meer rust het goede te doen voor je kindje en voor jezelf.
En niet alleen hebben beide ouders vaak een andere overtuiging van wat “het goede” is, ook kom je tijdens de slapeloze nachten vol overlopende emoties en spanning helemaal niet tot die handelingen die vanuit rust en ruimte “het goede” representeren, zoals jij het zou wensen. Pas later als alles weer gezakt is, kun je nadenken en voelen over wat het is dat dan beter of anders had gekund.
Het is dus belangrijk dat de scherpe puntjes, de grote lading van het (niet) slapenstress momenten afgaan. Zodat je in staat bent om vanuit meer rust het goede te doen voor je kindje en voor jezelf.
Een van de uitgangspunten van waaruit ik graag met ouders werk is om eerst eens te beginnen met voelen wat er in je omgaat aan emoties en stemmetjes wanneer je in zo’n situatie terecht komt. Uiteraard ben je er dan nog niet, maar een heldere gewaarwording van je innerlijke wereld is wel een belangrijke beginstap die veel ouders missen. Niet als een kip zonder kop altijd meteen in het handelen schieten, maar echt stilstaan bij wat er gebeurd in jou dat moment en daarop afstemmen.
Tijdens mijn sessies nodig ik je uit om te reflecteren op de stressvolle momenten vanuit eerlijkheid, vrijheid en veiligheid. En vooral ook in compassie naar jezelf toe. Je bent niet perfect (of juist perfect vanwege je imperfectie) en je ontwikkeld allerlei innerlijke vaardigheden in de verbinding met je kindje. Dat kan echt loeizwaar zijn. Onderschat daarbij je eigen krachten niet, en wijs jezelf in vredesnaam niet af als ouder. Als je daarmee begint dan heb je het juiste startpunt om in een liefdevolle verbinding met je kindje steeds meer te leren over wat hij of zij nodig heeft van je en hoe je je (potentiële) krachten zo stevig kan neerzetten dat je meer rust en meer ruimte voelt als ouder.
No Comments